De kop is eraf
Door: Elise
Blijf op de hoogte en volg Elise en Ellis
07 November 2014 | Bolivia, La Paz
Hola todos.
De kop is eraf.
Na 3 vluchten in 35 uur en een vermoeiende avond in Miami komen we gebroken aan in la paz. Het romantische leven van de backpacker kan beginnen.
De eerste stapjes op Boliviaanse bodem (4km hoog) voelen goed. Iets verhoogde hartslag, we voelen ons wat duizelig en kortademig maar nog geen knellende schedel en gek gebrabbel.
We worden opgehaald van het vliegveld door de eigenaar van het hostel waar we de eerste 3 nachten verblijven.
Tijdens het taxi ritje voelen we de cultuurschok best wel een beetje, wat een andere wereld.
Vrouwtjes langs de weg met traditioneel gekleurde rokken en bolhoeden op. Rokende knetterende busjes die tutterend door elkaar heen rijden.
Na een goede nacht slaap zijn we de volgende ochtend de stad in gegaan. We begonnen bij de lokale heksenmarkt. De meest lugubere artikelen worden hier verkocht, zoals lamafoetussen. Hierna zijn we gaan lopen naar het plaza murillo en daar weer bewonderend naar de mooi geklede vrouwen gekeken. Een heel mooi schoon plein in de verder wat onrustige, vervallen stad. Verder rustig aan gedaan omdat we toch wel wat hoofdpijn kregen.
Terug in het hostel hebben we de death road geboekt voor de volgende dag.
En dan is het zover.... Nu of nooit, erop of eronder, death or alive.
De death road; wat staat ons eigenlijk te wachten?!
El camino de la muerte staat bekend als gevaarlijkste weg ter wereld.
Een 65 km lange fietstocht downhill, een kleine 300 verkeersdoden per jaar, de weg bestaat uit modder, steentjes, geen vangrail en naast de smalle weg gapen afgronden van wel 1000 m diep. De weg is onverhard, de mist die over de weg hangt beperkt het zicht, het klimaat veranderd tijdens het afdalen en alsof dit nog niet genoeg is, de weg is smal, maximaal 3 m breed. We vertrekken met een busje met daarop een aantal mountainbikes naar boven. Onze gids, een jonge gekke gast, legt het een en ander uit, we doen een schietgebedje voor moeder natuur wat bestaat uit een druppel alcohol op de voorbanden van je fiets, een druppel alcohol op de grond en een slok alcohol voordat we gaan, bah! We krijgen een helm op, handschoenen en een jas aan, en daar gaan we dan, whaaaa. Onderweg worden gevolgd door onze gids en de paparazzo die mee is. En dan volgen de onverharde smalle wegen. Na een paar km krijgen we kramp in onze handen van het remmen, maar de weg loopt zo steil dat je geen moment kunt verslappen. Na 5 uur fietsen, zadelpijn, lamme vingers, zere polsen, weke knieën, modder, stof, doodsangst en 80 haarspeldbochten later hebben we dit toch maar mooi even gedaan! Wat een geweldig mooie tocht.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik onderweg een aantal keer expres langzaam ben gaan fietsen, ook omdat harder fietsen gevaarlijker was maar vooral om te genieten van het prachtige uitzicht van de Andes.
Alsof dit nog niet genoeg was, zijn we na de tocht, vol adrenaline, nog een zipline Tour gaan doen. Super gaaf!
Wat een onwijs te gekke, mooie, uitdagende, spannende dag! We genieten nog na!
Terug in het hostel hebben we een jungle Tour van 3 dagen geboekt.
Volgende keer meer!
Hele dikke besos E&E
De kop is eraf.
Na 3 vluchten in 35 uur en een vermoeiende avond in Miami komen we gebroken aan in la paz. Het romantische leven van de backpacker kan beginnen.
De eerste stapjes op Boliviaanse bodem (4km hoog) voelen goed. Iets verhoogde hartslag, we voelen ons wat duizelig en kortademig maar nog geen knellende schedel en gek gebrabbel.
We worden opgehaald van het vliegveld door de eigenaar van het hostel waar we de eerste 3 nachten verblijven.
Tijdens het taxi ritje voelen we de cultuurschok best wel een beetje, wat een andere wereld.
Vrouwtjes langs de weg met traditioneel gekleurde rokken en bolhoeden op. Rokende knetterende busjes die tutterend door elkaar heen rijden.
Na een goede nacht slaap zijn we de volgende ochtend de stad in gegaan. We begonnen bij de lokale heksenmarkt. De meest lugubere artikelen worden hier verkocht, zoals lamafoetussen. Hierna zijn we gaan lopen naar het plaza murillo en daar weer bewonderend naar de mooi geklede vrouwen gekeken. Een heel mooi schoon plein in de verder wat onrustige, vervallen stad. Verder rustig aan gedaan omdat we toch wel wat hoofdpijn kregen.
Terug in het hostel hebben we de death road geboekt voor de volgende dag.
En dan is het zover.... Nu of nooit, erop of eronder, death or alive.
De death road; wat staat ons eigenlijk te wachten?!
El camino de la muerte staat bekend als gevaarlijkste weg ter wereld.
Een 65 km lange fietstocht downhill, een kleine 300 verkeersdoden per jaar, de weg bestaat uit modder, steentjes, geen vangrail en naast de smalle weg gapen afgronden van wel 1000 m diep. De weg is onverhard, de mist die over de weg hangt beperkt het zicht, het klimaat veranderd tijdens het afdalen en alsof dit nog niet genoeg is, de weg is smal, maximaal 3 m breed. We vertrekken met een busje met daarop een aantal mountainbikes naar boven. Onze gids, een jonge gekke gast, legt het een en ander uit, we doen een schietgebedje voor moeder natuur wat bestaat uit een druppel alcohol op de voorbanden van je fiets, een druppel alcohol op de grond en een slok alcohol voordat we gaan, bah! We krijgen een helm op, handschoenen en een jas aan, en daar gaan we dan, whaaaa. Onderweg worden gevolgd door onze gids en de paparazzo die mee is. En dan volgen de onverharde smalle wegen. Na een paar km krijgen we kramp in onze handen van het remmen, maar de weg loopt zo steil dat je geen moment kunt verslappen. Na 5 uur fietsen, zadelpijn, lamme vingers, zere polsen, weke knieën, modder, stof, doodsangst en 80 haarspeldbochten later hebben we dit toch maar mooi even gedaan! Wat een geweldig mooie tocht.
Ik moet eerlijk toegeven dat ik onderweg een aantal keer expres langzaam ben gaan fietsen, ook omdat harder fietsen gevaarlijker was maar vooral om te genieten van het prachtige uitzicht van de Andes.
Alsof dit nog niet genoeg was, zijn we na de tocht, vol adrenaline, nog een zipline Tour gaan doen. Super gaaf!
Wat een onwijs te gekke, mooie, uitdagende, spannende dag! We genieten nog na!
Terug in het hostel hebben we een jungle Tour van 3 dagen geboekt.
Volgende keer meer!
Hele dikke besos E&E
-
07 November 2014 - 00:37
Clazien:
Meisjes toch! Echt mams we doen voorzichtig en geen gekke, enge dingen...En wat doen ze -
07 November 2014 - 06:40
Monique :
wat een geweldige ervaring. Nu al zou jullie vakantie niet meer stuk kunnen lijkt mij! En zeker geniet ook van de natuur, mooie dingen en mensen om je heen. Ik hou vanndit soort verhalen, dus kan niet wachten op jullie volgend verslag. Geniet, rustig aan, voorzichtig, maar vooral veeeeel plezier. Dukke kus! -
07 November 2014 - 07:08
Paulien:
Goed om gelijk maar met het meest spannende te beginnen. Over de zipline kan ik meepraten over hoe geweldig dat is, over de fietstocht gelukkig niet. En wat super dat de jungletocht ook al is geboekt. Lekker genieten meiden, maar dat komt wel goed.
X -
07 November 2014 - 09:09
Jacolien:
Wauw,naar jullie verhaal te lezen willen jullie geen dag missen. Alhoewel tante Lien blij is dat ze er niet bij was! Heel veel plezier en volop genieten! -
07 November 2014 - 10:46
Harm:
jesus wat een tocht. Prachtig verhaal hoor -
07 November 2014 - 21:35
Steef:
Hoi van je paps.
Wow en te gek. Krijg nu ook zin om te gaan. En leuk weergegeven in je verhaal. Net of je zelf op de fiets zit.
kus :-) -
07 November 2014 - 21:41
Henriette:
geweldig om jullie verslag te lezen en de foto's te bekijken,stoere meiden!Liefs -
07 November 2014 - 22:11
Esther:
Wow meiden, wat klinkt dat fantastisch!
Zo een avontuurlijk begin belooft nog veel goeds voor de rest van de reis!
Geniet van al het moois! Xx -
08 November 2014 - 00:26
Hylke:
cool, klinkt gezellig. Geniet ervan -
08 November 2014 - 09:13
Antoinette:
Gaaf!!!! Ben echt benieuwd straks naar de foto's.
Geniet ervan en hoop snel weer zo een leuk bericht te lezen als deze!
Kusss -
08 November 2014 - 22:50
Hilly Faems:
Geweldig meiden net weg en dan al zo'n mooi avontuur, geniet ze -
11 November 2014 - 08:04
Martine:
Wow meiden!! Wat een reis, wat een avontuur! ..... en nog maar net begonnen!! Super!
-
13 November 2014 - 11:03
Sandra:
Jeetje die fietstocht.. voordat ik op die fiets gezeten had zou ik mij al 4x beplast hebben haha! Wel super gaaf begin van de reis en ik ben blij dat jullie het overleefd hebben. Op naar het volgende avontuur :D
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
